Maak favoriet
Zelfspot
Wachtend bij de bushalte in Amsterdam West, zag ik een verliefd stelletje, dat duidelijk van Turkse kom-af was. Ze stoeiden en lachten, en genoten zichtbaar van elkaar. Het wachten duurde vrij lang, maar de aanblik van deze jonge mensen maakte dat ik dat niet erg vond.
Toen na een poosje Lees verder
Wachtend bij de bushalte in Amsterdam West, zag ik een verliefd stelletje, dat duidelijk van Turkse kom-af was. Ze stoeiden en lachten, en genoten zichtbaar van elkaar. Het wachten duurde vrij lang, maar de aanblik van deze jonge mensen maakte dat ik dat niet erg vond.
Toen na een poosje de bus arriveerde en tot stilstand kwam, hoorde ik dat zij een opmerking maakte. Ik verstond haar niet, maar zijn stem was duidelijker, en niet alleen zijn woorden maar ook zijn humor was helder te horen: "Nou já, dat zég je toch niet? Waar denk je dat je bent, in Turkije soms?" Waardoor we alle drie lachend de bus in stapten.
207 keer bekeken
Maak favoriet
In de tram
In een overvolle tram stonden we opeengepakt. We waren allemaal reizigers waarvan de meesten elkaar niet kenden, maar die toch een kleine ruimte moesten delen. Grote tassen zaten tegen benen aan geklemd, paraplu's werden ontweken. In het gedrang had ik een rustige staanplaats weten te bemachtigen, achterin de tram, tussen Lees verder
In een overvolle tram stonden we opeengepakt. We waren allemaal reizigers waarvan de meesten elkaar niet kenden, maar die toch een kleine ruimte moesten delen. Grote tassen zaten tegen benen aan geklemd, paraplu's werden ontweken. In het gedrang had ik een rustige staanplaats weten te bemachtigen, achterin de tram, tussen de metalen stangen van de deuren en de toen nog zo vertrouwde gele stempelautomaat. Links van mij stond een keurig uitziende heer, met verzorgd kapsel en kleding, die zich vasthield aan de stang naast mij. De rit zou nog wel even duren, ik liet de hoop op een vrije stoel varen. Dromerig keek ik uit het raam, naar het verkeer in de binnenstad van Amsterdam.
Onderweg stapten wat mensen in en uit, maar de passagiers in mijn directe nabijheid bleven staan. Ook de keurig uitziende heer stond nog steeds naast me. Na een poosje werd ik me bewust van een zware ademhaling in mijn oor. Vreemd. Dit deed me denken aan iets dat bepaald niet in een tram thuishoort. Toen merkte ik dat hij ook al tegen mijn heup aan stond te schuren. "Wat is die vent aan 't doen zeg?!?" was wat er door mijn hoofd spookte. Ik schrok enorm, en wist niet anders te reageren dan snel weg te lopen, van mijn tot kort daarvoor zo fijne hoekje.
Even verderop vond ik een staanplaats tussen twee vrouwen in. Omdat we niet bij een halte waren, viel het de vrouwen op dat ik plots tussen hen in kwam staan. Ik legde ze uit waarom ik van plekje veranderd was, en de vrouwen reageerden vol energie. "Kom maar lekker bij ons staan hoor, hier sta je veilig", was hun reactie.
Nog maar net van de schrik bekomen zag ik dat mijn plekje bij de stempelautomaat direct was ingenomen door een andere vrouw. En de man, die zojuist in mijn oor had staan hijgen, stond er nog steeds. Dus in feite was er voor hem weinig veranderd; hij kon gewoon doorgaan met waarmee hij bezig was.
Ik keek om het rijtje passagiers heen en vroeg aan de vrouw of ze zeker wist dat ze daar wel wilde staan. Want die meneer naast haar had zojuist tegen mijn heup aan staan rijden, en dat was waarom ik tussen de vrouwen was komen staan. De vrouw wist niet wat ze hoorde, en vroeg me het nog eens te herhalen. Hierdoor hadden intussen alle omringende passagiers gehoord wat ik zei, waardoor de spanning in de tram duidelijk voelbaar was. De vrouw die ik hiermee aansprak antwoordde dat ze liever een ander plekje ging zoeken, en liep weg. Terwijl de vrouwen om me heen hun verontwaardiging uitspraken.
De zo keurig uitziende heer -die duidelijk geen heer was- liep rood aan, en verliet de tram bij de eerstvolgende halte.
207 keer bekeken
Maak favoriet
Autoraampje
"Laat je dit raam op een kiertje staan?" vroeg mijn passagier, terwijl hij buiten mijn gezichtsveld naar het autoraam wees, juist op het moment dat ik de ramen zou sluiten. Wachtend op mijn reactie keek hij op dat moment naar mij, terwijl zijn wijzende vinger in de raamopening stak. Even Lees verder
"Laat je dit raam op een kiertje staan?" vroeg mijn passagier, terwijl hij buiten mijn gezichtsveld naar het autoraam wees, juist op het moment dat ik de ramen zou sluiten. Wachtend op mijn reactie keek hij op dat moment naar mij, terwijl zijn wijzende vinger in de raamopening stak. Even later wist hij het antwoord.
207 keer bekeken
Maak favoriet
In de sauna
In de sauna, ontspannen languit op m'n ligbed, en verdiept in een boek, zag ik vanuit mijn ooghoek een paar voeten voorbij komen. Blote voeten. Mooi gevormde voeten met daarboven een spijkerbroek. Gek genoeg gaf die spijkerbroek juist iets extra's waardoor ik langer naar de voeten keek. Vluchtig bekeek ik Lees verder
In de sauna, ontspannen languit op m'n ligbed, en verdiept in een boek, zag ik vanuit mijn ooghoek een paar voeten voorbij komen. Blote voeten. Mooi gevormde voeten met daarboven een spijkerbroek. Gek genoeg gaf die spijkerbroek juist iets extra's waardoor ik langer naar de voeten keek. Vluchtig bekeek ik ook even het gezicht dat erbij hoorde, maar veel kans daarvoor kreeg ik niet; de voeten zochten hun weg naar de kleedruimte.
Iets later lag ik met mijn ogen dicht van de rust in het bubbelbad te genieten. Helemaal alleen, ver van andere sauna-gangers, met de armen gestrekt over de rand van het bad, en de benen vrijuit zwevend in het water. Zo lag ik te dagdromen, terwijl het gebubbel en gespetter mijn brein schoonwaste en mijn zorgen liet varen op de golfjes. Ergens in de verte hoorde ik een plonsje, van een voet die in het bad werd gezet. Er volgde nog een plonsje, en een wat grotere plons, die me vertelden dat er iemand in het bad was komen zitten.
Even overwoog ik te gaan verzitten, maar het bad was ruim genoeg dus ik verroerde geen vin. Ik wilde mijn ontspannen, uitgestrekte houding niet opgeven.
Plots voelde ik hoe mijn ene voet werd aangeraakt en beetgepakt. Ik schrok wel een beetje, maar de aanraking voelde warm en fijn, dus was er geen reden tot paniek. Vervolgens werden mijn teentjes gemasseerd. Dit voelde wel héél erg prettig; wat een genoegen! Voorzichtig keek ik even op naar wie er zo met mijn voet bezig was, en tot mijn aangename verrassing bleek het de jongeman te zijn die kort daarvoor in spijkerbroek had rondgelopen.
Ondanks dat het heel fijn voelde, ging er ook een alarmbelletje; dit was eigenlijk best intiem, en ik kende hem niet eens! Maar het voelde nog steeds goed en warm en fijn, en de voetenmasseur hield netjes halt vlak onder de knie. Ik genoot in stilte.
Na een poosje stopten de bubbels, en ze gingen verder in het bad ernaast. Mijn voetenmasseur stapte lenig over de rand, en ging in het andere bad zitten, terwijl hij mij uitnodigde hetzelfde te doen. Even later zat ik weer in de bubbels, en werd nu mijn andere voet gemasseerd.
Er was daar ook een klein zwembadje, waarin twee waterstralen spoten, net onder de waterlijn en met flinke kracht. De stralen zorgden voor een stroming, waarop het fijn drijven was. Op mijn rug liggend, met m'n gezicht net genoeg boven water om adem te halen, genoot ik van de warmte van het water en de stroming die me voort duwde.
Dat ik ineens werd opgetild was geen onaangemane verrassing. Hij droeg me rond in de stroming, als was ik een bruid die over de drempel werd gedragen. Het stromende water voelde als fijne textiel die wapperend mijn lichaam aanraakte. Langzaam en zwijgend liep hij rondjes door het water, en ik liet me meevoeren op de deining.
We zeiden weinig tegen elkaar. Enerzijds bang om de betovering te verbreken, anderzijds veel te druk bezig met genieten om nog iets te kunnen zeggen.
Later stelden we ons aan elkaar voor, en bleek hij Lex te heten. Samen hebben we nog menige zondag in de sauna doorgebracht, waarbij hij me door zijn warme aandacht en liefdevolle aanrakingen steed weer enorm liet genieten. En dat allemaal zonder zelfs maar een zoen uit te wisselen, laat staan dat het verder ging dan dat. Naarmate we elkaar vaker zagen praatten we wat meer, maar nooit over de massages of het ronddragen in het bad. Dat voelde als iets intiems tussen ons dat geen woorden meer nodig had.
210 keer bekeken
