Maak favoriet
Hamsteren
Na 19 jaar wonen en hamsteren is mijn huis behoorlijk vol geraakt. Ik heb een prácht excuus voor mijn verzamelwoede; mijn beide ouders hebben de oorlog nog meegemaakt, dus het zit in de genen. Maar toch, het is niet altijd even fijn om te moeten hink-stap-sprongen in huis. Dus Lees verder
Na 19 jaar wonen en hamsteren is mijn huis behoorlijk vol geraakt. Ik heb een prácht excuus voor mijn verzamelwoede; mijn beide ouders hebben de oorlog nog meegemaakt, dus het zit in de genen. Maar toch, het is niet altijd even fijn om te moeten hink-stap-sprongen in huis. Dus geregeld moet er opgeruimd worden, en kies ik spullen uit om ze af te danken. Opruimen geeft rust en ruimte, en niet alleen in je huis.
Weggooien is zonde, dat kan altijd nog. Dus ik breng mijn spulletjes naar de kringloopwinkel of de voedselbank, waar men er erg blij mee is. Afgelopen week nog bracht ik vier plastic tassen met spullen naar de voedselbank, het werd daar met open armen ontvangen en gaf mij een heerlijk opgeruimd gevoel. Heerlijk als je jezelf zo'n fijn gevoel kunt geven, simpelweg door orde op zaken te stellen. Intussen is er alweer een nieuwe lading verzameld, dus vrijdag ga ik weer een donatie-ritje maken naar de voedselbank.
Vanavond liep ik buiten, en kwam langs een ondergrondse vuilcontainer waar een buurvrouw net bezig was twee jassen weg te gooien. Even twijfelde ik; zou ik het durven? Als ik het zou doen, moest ik snel zijn, want weg is echt weg. Dus ik waagde het erop, en sprak de buurvrouw aan: "Wat doe je nu joh, ga je die jassen echt weggooien?" De buurvrouw keek me verbaasd aan, en zei "Ja". Waarop ik vroeg: "Mag ik ze dan meenemen voor de voedselbank?" Dit was het moment waarop de buurvrouw zou kunnen weigeren, en intussen lagen de jassen al zo goed als in de stortklep. Maar ze pakte ze gelijk terug, en gaf ze aan mij. En zei: " 'tuurlijk joh! Zal ik er even een plastic tasje omheen doen? "
Vrijdag is de voedselbank http://www.amsterdam.voedselbank.org/ weer twee jassen rijker :-)
424 keer bekeken
Maak favoriet
Stoere Nero
Kater Nero, groot en stoer uitziend, liet zich door mij dragen. Zo rustend in mijn armen kon hij fijn naar buiten kijken. Want ondanks dat hij zo stoer overkomt, is hij soms een angsthaas. Hij hunkert naar liefde en aandacht, maar als je een plotselinge beweging maakt schrikt hij al Lees verder
Kater Nero, groot en stoer uitziend, liet zich door mij dragen. Zo rustend in mijn armen kon hij fijn naar buiten kijken. Want ondanks dat hij zo stoer overkomt, is hij soms een angsthaas. Hij hunkert naar liefde en aandacht, maar als je een plotselinge beweging maakt schrikt hij al snel. En vanachter het glas ziet de tuin er een stuk veiliger uit, dan wanneer je alle gevaren buiten moet trotseren.
Zelf kon ik niet veel zien, want Nero's flinke kop en lijf benamen mij het uitzicht. Hij is bepaald geen lichtgewicht, dus ik moest hem stevig vasthouden.
Zo vanaf deze hoogte, gedragen door mijn armen, was Nero al vlot op de tuin uitgekeken. Eigenlijk zag het er buiten maar saai uit. Enigszins teleurgesteld keek hij eens rond, om te zien wat hij nu eens kon gaan doen zodra hij weer op de grond zou staan.
Om zich vervolgens een hoedje te schrikken toen hij besefte dat hij recht in mijn gezicht keek. Een mens, en zo dichtbij!
417 keer bekeken
Maak favoriet
Kerstkadootje
Beide ouders en hun zoon werkten in het familiebedrijf. Ook oma droeg vroeger haar steentje bij, maar was inmiddels op een leeftijd gekomen dat dat niet meer hoefde. En het had hen geen windeieren gelegd; er waren wat Amsterdamse pandjes in hun bezit en in Spanje was er een fijn Lees verder
Beide ouders en hun zoon werkten in het familiebedrijf. Ook oma droeg vroeger haar steentje bij, maar was inmiddels op een leeftijd gekomen dat dat niet meer hoefde. En het had hen geen windeieren gelegd; er waren wat Amsterdamse pandjes in hun bezit en in Spanje was er een fijn huisje om de vakanties in door te brengen.
Rond december werd er aan oma gevraagd wat ze als kerstkadootje wilde hebben. Oma wist het niet meteen, en ging er over nadenken. Toen het later nogmaals werd gevraagd, had ze iets bedacht: "Graag zo'n vestje, dat ik vorig jaar met kerst kreeg. Maar dan in een andere kleur. " Waar ze aan toevoegde: "Dan kan ik deze eens wassen".
417 keer bekeken
Maak favoriet
Twee jaar
Toen mijn zoon een jaar of twee was, gaf hij soms -na thuiskomst van een autoritje- aan nog even in de auto te willen blijven zitten. Alléén. De auto stond voor de deur geparkeerd, en vanuit het raam konden we nèt zijn kruintje boven het dashboard uit zien steken. Hij Lees verder
Toen mijn zoon een jaar of twee was, gaf hij soms -na thuiskomst van een autoritje- aan nog even in de auto te willen blijven zitten. Alléén. De auto stond voor de deur geparkeerd, en vanuit het raam konden we nèt zijn kruintje boven het dashboard uit zien steken. Hij mocht dus even op de voorstoel zitten; we konden hem immers in de gaten houden. Als hij dan na een poosje liet weten er genoeg van te hebben, haalden we hem weer naar binnen.
Dat gebeurde zo een paar keer. Waardoor ik begreep dat hij het blijkbaar nog steeds spannend vond om zo in z'n eentje in de auto te zitten. Tot we eens gingen kijken wat hij deed, en hem zagen zitten: op de voorstoel, rug netjes tegen de leuning aan en de kleine beentjes recht vooruit. Met zijn linkerhand hield hij een zak winegums stevig vast, waar hij met zijn rechterhand een greep in deed, en zich dat heerlijk liet smaken. Het 'mjamjamjam" was van het kleine bekkie af te lezen. Net als de verschillende kleurtjes winegums trouwens.
En opvallend genoeg had hij daarna nooit meer behoefte om in z'n eentje in de auto te zitten.
433 keer bekeken