Maandagmiddag, terugkomend van een dag hard werken, struikel ik eerst over 2 katten en een hond en een stuk of wat verspreid liggende schoenen, dit alles in mijn halletje van 1 bij 1. Verder de kamer inlopend word ik verwelkomd door mijn dochter en een vriendinnetje, die aan het zingen Lees verder
Maandagmiddag, terugkomend van een dag hard werken, struikel ik eerst over 2 katten en een hond en een stuk of wat verspreid liggende schoenen, dit alles in mijn halletje van 1 bij 1. Verder de kamer inlopend word ik verwelkomd door mijn dochter en een vriendinnetje, die aan het zingen zijn, met microfoons, maar voordat ik bij ze kan komen, ligt daar eerst nog een matras met een dekbed, waar zaterdag een paar vriendinnetjes van haar geslapen hebben, 1 op de bank, 2 op het matras. schooltassen, schoolboeken, dvd's, glazen, taartbordjes, snoeppapiertjes, van alles tref ik aan. Ben maar even begonnen om de keuken weer bewoonbaar te maken, afwasmachine uit en weer inruimen, aanrecht ontdoen van broodkruimels enz, ondertussen nog steeds begeleid door 2 zingende meisjes. Tringgggggggg, de voordeurbel, ik zie 1 van mijn zoons staan, samen met 3 vriendjes, heey mams, we komen even chillen in de keuken, spelletje monopoly spelen.
Ze lachen even om de zingende meisjes in de woonkamer en gaan dan de keuken in.
Weet even niet of ik moet lachen of huilen, verga van de pijn in mijn rug, mijn werk is op dit moment wel vreselijk leuk, ik mag 4 weken koken op de universiteit, maar fysiek wel heeel zwaar, maar besluit maar te lachen, is voor iedereen inclusief mijzelf een stuk prettiger.
Mijn oudste zoon komt zijn kamer uit en zegt dat hij moet werken, pfff gelukkig dat scheelt weer een stuk of 4 oudere pubers.
Wil eigenlijk de droger leegruimen, maar ja, die staat in de keuken, waar 4 pubers een spelletje zitten te doen.
Hoor af en toe woorden die ik niet zo fijn vind, dus doe ik de deur open en vraag ze heel vriendelijk of ze die woorden niet meer willen gebruiken, krijg te horen dat ze dat niet meer zullen doen.
Voel me stiekem best wel een beetje gelukkig, dat mijn kinderen en hun vriendjes weten, dat ze bijna altijd, welkom zijn hier, in mijn, best wel rommelige flatje
Ondertussen gaat mijn mobiel, mijn beste vriend, die vandaag jarig is, en vanaf Eindhoven stapvoets onderweg is naar huis, hij zit niet zo lekker in zijn velletje, dus vraag ik hem of hij bij mij een wijntje en een maaltijd komt doen. Ja graag, dat heb ik even nodig, is zijn antwoord.
Dit is zomaar een dag uit mijn roerige leven.
Wordt vervolgd.
