De geboorte van een vlinder
Een paar weken terug liep ik te wandelen in de Biesbosch toen mijn ogen plotseling de aandacht trokken in een eindedeloze massa brandnetels. Daar tussenin krioelde het van de kleine zwarte rupjes, die nog maar net uit het ei waren gekropen.
Kon de verleiding niet weerstaan en ik nam een Lees verder
Een paar weken terug liep ik te wandelen in de Biesbosch toen mijn ogen plotseling de aandacht trokken in een eindedeloze massa brandnetels. Daar tussenin krioelde het van de kleine zwarte rupjes, die nog maar net uit het ei waren gekropen.
Kon de verleiding niet weerstaan en ik nam een stuk of 10 rupjes voorzichtig mee. Behoedzaam thuisgebracht, plaatste ik het jonge goed in een oud aquarium, op een bosje vers geplukte brandnetels, die mijn handjes flink lieten prikken. . .
Maar ach, je moet er toch wat voor over hebben om dit staaltje van ontwikkeling gade te slaan.
Twee weken lang herhaalde ik dit ritueel van om de 2 dagen brandnetes plukken en zag de rupjes veranderen in grote, zwarte, niet echt uitnodigend uitziende rupsen.
Totdat ik een morgen opstond en alle rupsen hun "jasje" uit hadden getrokken en in ogenschijnlijk levenloze poppen waren veranderd. . .
Ruim een week lang bleef het stil in het oude aquarium. . .
Maar vandaag kwam het ontroerend mooie moment. Uit 3 van de 10 poppen waren prachtige volwassen vlinders gekropen. Werd helemaal ontroerd door dit magische natuurwonder, wat ik van zo dichtbij kon gadeslaan. Vooral toen ik ze de vrijheid gaf en ze rustig wegfladderden, zo de wijde wereld in.
Alsof het mijn kinderen waren, die ik moest loslaten.
