Maak favoriet
De Choleri Kus
Het verhaal van een cholerische vrouw
Vandaag heb ik date. We hebben elkaar op een internetsite ontmoet. Ik kom veel mannen daar tegen maar deze heeft iets wat mij nieuwsgierig maakt. Hij kan leuk chatten en daarbij ziet hij er nog leuk uit ook! Althans, op de foto. Na een paar Lees verder
Het verhaal van een cholerische vrouw
Vandaag heb ik date. We hebben elkaar op een internetsite ontmoet. Ik kom veel mannen daar tegen maar deze heeft iets wat mij nieuwsgierig maakt. Hij kan leuk chatten en daarbij ziet hij er nog leuk uit ook! Althans, op de foto. Na een paar chats zie ik hem ook op de chatcam. Op de foto ziet hij er veel leuker uit. Ik ben gecharmeerd door de aandacht die hij mij geeft. Hij zegt steeds dat hij verliefd op mij is. Het wordt dus hoog tijd dat we elkaar gaan zien.
We spreken af in een bar ergens halverwege onze woonplaatsen. Ik zorg ervoor dat ik er eerder ben dan hij. Het is niet druk, dus ik kan een leuk tafeltje uitzoeken met zicht op de ingang. Ik bestel een kop cappuccino. Het is nog 15 minuten voor de afgesproken tijd en ik kijk op mijn gsm of hij misschien ge-sms’t heeft. Maar nee. Blanco schermpje. Terwijl ik mijn koffie drink, kijk ik af en toe richting ingang. Ik zie nog geen man die mijn date zou kunnen zijn. Opeens voel ik dat er iemand binnenkomt. Ja, dat zou hem wel eens kunnen zijn. Maar hij is veel korter dan ik verwacht. Wat een kleine man, zeg. Hij loopt gelijk mijn kant op; hij herkent mij zeker.
“Hoi, ben jij Miranda?” “Ja dat ben ik”, antwoord ik. “Je bent te laat” voeg ik eraan toe. Het is inmiddels 10 minuten later dan de afgesproken tijd. Hij verontschuldigt zich, maar daar heb ik weinig aan. Wat ziet hij er slordig uit. Hij had best wel iets netters aan kunnen doen. Een beige broek met een grijze slobbertrui. Wat een combinatie! Oh, en hij rookt! Ik zie de bruine wijs- en middelvinger terwijl hij een slokje van de koffie neemt. Ik probeer het ijs te breken door te zeggen dat hij er in het echt anders uitziet dan op het computerscherm. Hij kijkt me verwonderd aan. “Vind je?”, zegt hij quasi nonchalant. “Ja”, zeg ik en leg hem uit dat hij er op de foto veel leuker uitziet. Hij lacht als een boer die kiespijn heeft. “Moet je zo de koeien nog gaan melken?”, vraag ik hem. “Hoezo?” reageert hij. Ik vertel hem dat ik zijn kleding sjofel vind. Wederom weet hij met zijn houding geen raad. Maar dat is zijn probleem. Na de koffie hou ik het voor gezien. Dit is geen man op wie ik verliefd zou kunnen worden. Na een half uurtje staan we weer bij onze auto’s. Hij wil me vastpakken om me een zoen te geven. Maar ik heb geen zin in een rokerskus. Ik geef hem snel op zijn wang een kus en zeg, terwijl ik naar mijn autosleutels zoek, dat we het hierbij
laten. Ik heb hem nooit meer gezien, noch gesproken…
534 keer bekeken
Maak favoriet
De Flegmati Kus
De komende dagen zal ik wat verhaaltjes uit mijn boek publiceren over de kus van de flegmaticus, van de cholericus, de melancholicus en de sanguinicus.
Vandaag is de Flegmati Kus aan de beurt.
Het verhaal van een flegmatische vrouw
Vandaag trouwt mijn broer. Ik ben blij voor hem. Zijn aanstaande vrouw Lees verder
De komende dagen zal ik wat verhaaltjes uit mijn boek publiceren over de kus van de flegmaticus, van de cholericus, de melancholicus en de sanguinicus.
Vandaag is de Flegmati Kus aan de beurt.
Het verhaal van een flegmatische vrouw
Vandaag trouwt mijn broer. Ik ben blij voor hem. Zijn aanstaande vrouw is een lieverd.
Op zo’n dag realiseer ik me dat een relatie wel leuk en mooi kan zijn, maar dat je wel de juiste moet treffen. Het probleem is dat ik niet weet wie de juiste voor mij is. Ik vind iedereen wel aardig.
In het gemeentehuis viel hij mij al op. Een collega van de aanstaande van mijn broer blijkt hij te zijn. Hij is ook uitgenodigd voor het feest.
Samen met mijn zusje zing ik op het feest een lied voor het bruidspaar. Tweestemmig. De aanwezigen lachen om onze tekst. Het is een succes.
Die leuke man is nergens meer te bekennen. Jammer, want hij lijkt mij een aardige man.
Maar vanuit het niets staat hij ineens voor mij. Ik bloos, zonder dat ik dat wil. Hij geeft mij een compliment voor het liedje. “Ach, zoveel stelt het niet voor”, reageer ik.
Ondertussen zie ik mijn broer met zijn kersverse vrouw de dansvloer betreden. Zij gaan de dans openen. De aardige man verdwijnt weer uit mijn gezichtsveld. Ik ga aan de kant zitten en zie hoe iedereen zich op de dansvloer vermaakt. Ook de aardige man zie ik dansen aan de andere kant van de feestruimte. Met drie vrouwen om zich heen zingt hij de nummers uit volle borst mee.
Ik ga een praatje met tante Corrie maken. Die muziek is veel te veel herrie voor haar. Samen kijken we naar de dansende gasten. Na een half uurtje vraagt tante Corrie of ik haar naar huis wil brengen. Natuurlijk doe ik dat.
Op de terugweg naar het feest vraag ik me af of die aardige man er nog zal zijn. En ja hoor, hij staat aan de bar een biertje te drinken. Ik durf niet op hem af te stappen. Na enige bemiddeling van mijn nieuwe schoonzusje, sta ik tegen middennacht met hem naar de sterren te kijken. Ik ben wat afwachtend en durf niet mijn blijheid te tonen. Toch krijg ik bij ons afscheid een kusje van hem. Ik ben in de wolken…
430 keer bekeken
Maak favoriet
Eindelijk . . . boekje is bij drukker. Titel: "Na 1 avond begrijp ik jou"
" Je staat in de rij voor de kassa van de supermarkt. Er staan 4 mensen voor je. Je treft het niet; de mevrouw die aan de beurt is, is vergeten de bananen af te wegen… En jij, jij moet over een kwartier op je afspraak zijn. Herkenbare situatie?
Hoe zou Lees verder
" Je staat in de rij voor de kassa van de supermarkt. Er staan 4 mensen voor je. Je treft het niet; de mevrouw die aan de beurt is, is vergeten de bananen af te wegen… En jij, jij moet over een kwartier op je afspraak zijn. Herkenbare situatie?
Hoe zou jij reageren? Word je kwaad, blijf je rustig of ga je een praatje maken met degene die achter je staat? Of voel je je misschien dom omdat je altijd in de verkeerde rij staat? "
Met deze tekst begint mijn boekje.
Aan de hand van vele praktijkvoorbeelden leg ik uit hoe je je eigen gedrag en dat van anderen kunt verklaren. Ik doe dat met behulp van de temperamentenleer volgens de klassieke inzichten van de oude Grieken, gecombineerd met de persoonlijkheidstypen van Jung.
Dit boekje houdt je een spiegel voor waarin je jezelf en anderen zult herkennen. In 1 avond heb je het boekje wel gelezen. . . en dan begrijp je het!
Het is geen wetenschappelijk onderbouwde visie. Het is de levenservaring van 30 jaar.
Ik hoop met dit boekje dat je het gedrag van je partner, je kinderen en / of je collega's beter gaat begrijpen. Hierdoor zullen minder misverstanden ontstaan.
Stresssituaties binnen relaties zullen minder worden en je geluksgevoel groter ;-)
Het is eindelijk dus zover. Het boekje ligt nu bij de drukker en zal over 2 weken op de plank liggen. . .
379 keer bekeken
Maak favoriet
Leestip
Peter is een beurshandelaar. Hij heeft zijn leven prima op orde. Werkt hard, heeft een geweldige vrouw en alles wat zijn hartje begeert.
Peter lijdt aan depressies en belandt zo in zijn tweede burn-out. Met zijn vrouw gaat hij op vakantie naar Nepal om tot rust te komen. Maar zelfs Lees verder
Peter is een beurshandelaar. Hij heeft zijn leven prima op orde. Werkt hard, heeft een geweldige vrouw en alles wat zijn hartje begeert.
Peter lijdt aan depressies en belandt zo in zijn tweede burn-out. Met zijn vrouw gaat hij op vakantie naar Nepal om tot rust te komen. Maar zelfs op Schiphol belt zijn baas hem nog op over zaken. Peter handelt dat nog af en belooft zijn vrouw Christine geen werkgerelateerde oproepen meer te beantwoorden.
Eenmaal geland in Kathmandu, zitten Peter en Christine in een bar iets te drinken. Een oudere man observeert hen. Peter voelt zich ongemakkelijk maar zet zich erover heen.
De volgende dag echter, zit diezelfde man er weer… Ze raken in gesprek, en de man wil hun gids zijn.
Wat als een korte vakantie bedoeld was, wordt voor Peter een ruim 5 weken durende levenservaring welke zijn hele leven zal beïnvloeden.
Christine is inmiddels al richting Nederland, en Peter gaat met de oudere man op weg naar een klooster in het Himalaya gebergte. Daar leert hij "Ki" kennen, de kracht van binnenuit…
Dit is een samenvatting van het begin van het boekje “Ki, kracht van binnenuit”, geschreven door Hans Peter Roel.
Heeft iemand het ook gelezen?
Het is heel indrukwekkend.
Ik moet nog 20 bladzijden, maar kon het niet laten om dit alvast te posten ;-)
Het leest als een dagboek, heeft de allure van een roman, en toch lijkt het ook nog levensecht. Zó echt dat ik zelfs de naam van Peter (Blokland) ging googlelen om te kijken of hij echt bestaat. En nee, hij bestaat niet echt… ☺
371 keer bekeken