Filter op nieuwe reacties / van wie / periode / zoekwoorden

 

Door   Dianne, 10 juni 2013, 13:39

Maak favoriet 

foto Dianne

Soms. . .

Soms…

Soms zijn de meest onverwachte ervaringen de meest treffende.
Zo ook deze.
Woensdagavond vertrek ik richting de afgesproken plek. Een prachtig bosrijk gebied.
Hoewel de eerste 5 maanden van dit jaar de zon zich niet zo vaak heeft laten zien, schijnt zij volop, zelfs op dit tijdstip in de vroege Lees verder

Soms…

Soms zijn de meest onverwachte ervaringen de meest treffende.
Zo ook deze.
Woensdagavond vertrek ik richting de afgesproken plek. Een prachtig bosrijk gebied.
Hoewel de eerste 5 maanden van dit jaar de zon zich niet zo vaak heeft laten zien, schijnt zij volop, zelfs op dit tijdstip in de vroege avond.
Mijn vrienden verwachten mij. Het opgemaakte bed en de fles wijn zijn een teken ervan; en natuurlijk hun enthousiaste welkomstgroet.
Het chalet in het bos straalt een rust uit die je niet vaak ervaart in de Randstad. Terwijl de zon steeds verder zakt achter de bomen, zitten wij te genieten van onze wijn en het avondconcert van de vogels.
Ik ben dus uitgenodigd door vrienden om dit evenement eens te komen ervaren. Normaliter hou ik niet zo van massabijeenkomsten. Hier worden 1600 mensen verwacht, en die zijn er ook!

Donderdagmorgen wekken de vogeltjes mij. Ja, de eerste laat zich rond 5 uur reeds horen. Snel volgen zijn soortgenoten. En zo gaat het elke morgen.

Het festival begint met een openingsritueel. Het vuur wordt ontstoken en blijdschap vult de ruimte rond de plas.

Op de dagen die volgen neem ik deel aan verschillende workshops, volg een lezing en zing mee waar gezongen kan worden…

Paardenfluisteren, mantra zingen, sjamanistische healing en meditatie, een lezing van Iteke Weeda, handlezen, en massages ontvangen… heerlijk!

Op zondagavond stap ik weer in mijn auto om vervolgens weer richting het westen te rijden. Naast mijn bagage vult mijn voertuig zich met de ervaringen van vier waardevolle dagen. Met de ervaring hoe mooi vriendschappen kunnen zijn, met de les om dicht bij mijzelf te kunnen blijven, met de ontspanning, met alle cadeautjes die zo onverwacht worden gegeven, zichtbaar en onzichtbaar…

Vierhouten, Eigentijds Festival 2013, een geweldige ervaring.

364 keer bekeken

Door   Dianne, 30 november 2011, 21:42

Maak favoriet 

foto Dianne

Zie de maan schijnt door de bomen. . .

Wat klopt er niet aan deze plaatjes?

290 keer bekeken

Door   Dianne, 30 november 2011, 13:14

Maak favoriet 

foto Dianne

Bijna winter

Winterzon op drassig land
wuift de warmte van het land
haalt de kou uit hoge druk
geeft de wereld nieuwe smuk

Stralen uit de gele bol
brengen het geheel op hol
blaadjes weg, takken kaal
leegte van de wintertaal

Dagen korten, eerder nacht
half december wordt verwacht
dagen lengen dan al weer
en maakt de dag een ommekeer

Dagen lengen, langer dag
tovert Lees verder

Winterzon op drassig land
wuift de warmte van het land
haalt de kou uit hoge druk
geeft de wereld nieuwe smuk

Stralen uit de gele bol
brengen het geheel op hol
blaadjes weg, takken kaal
leegte van de wintertaal

Dagen korten, eerder nacht
half december wordt verwacht
dagen lengen dan al weer
en maakt de dag een ommekeer

Dagen lengen, langer dag
tovert weer een nieuwe lach
op de mens en de natuur
leven is een avontuur


Zo, deze floepte er ineens uit hahaha. . .
Vanaf 21 december worden de dagen weer langer en de nachten korter. Wat gaan de seizoenen toch snel. . .

265 keer bekeken

Door   Dianne, 12 oktober 2011, 13:43

Maak favoriet 

foto Dianne

Kelderiseren

Een held ben ik niet. Nooit geweest ook. Ik loop liever een straatje om.
In huis gaat dat ook zo. Wanneer ik één van mijn vrienden van de spinnenfamilie zie, dan loop ik er met een grote bocht omheen. Vervolgens ga ik dan verzinnen hoe ik mijn ongenode gast kan Lees verder

Een held ben ik niet. Nooit geweest ook. Ik loop liever een straatje om.
In huis gaat dat ook zo. Wanneer ik één van mijn vrienden van de spinnenfamilie zie, dan loop ik er met een grote bocht omheen. Vervolgens ga ik dan verzinnen hoe ik mijn ongenode gast kan laten verdwijnen.
Ja, ik weet het, de spinnenliefhebbers zullen het gevoel niet herkennen.

Met mij gaat het ook al een stuk beter nu ik al weer 7 jaar alleen woon. Ik kan nu niet even een van mijn zonen roepen of mijn ex om mijn vriend de Spin de deur te wijzen. 'k Zal het zelf moeten oplossen. Dat gaat echt een stuk beter sinds ik de afspraak met die familie Spin heb gemaakt: "jullie leven buiten en ik binnen". En als zij zich niet aan de afspraak houden (de meeste doen het wel gelukkig) dan hebben ze pech. . .

De steel van de bezem is de afstand die ik graag bewaar. Afhankelijk van de grootte van mijn vriendje help ik hem met krant of iets harders naar de andere wereld. Bij elk van dit soort daden zeg ik "sorry". Ja écht!
Het komt nog maar heel sporadisch voor dat ik zo'n actie hoef te ondernemen. De familie heeft mijn afspraak begrepen, denk ik.

Maar, je voelt hem al aankomen, ik geloof dat ik een andere familie nu op bezoek heb. Ik heb nog geen kennis kunnen maken. Maar ze laten wél weten dat ze het hier een prettig onderkomen vinden. Althans, dat vermoed ik, anders zouden ze hier niet verblijven.
Om welke familie het gaat is mij onbekend. Maar wie weet, kan één van jullie mij dat onthullen.

Onder mijn huis is een klein keldertje. Ik kan er niet rechtop in staan. Ik gebruik het als wijnkeldertje, evenals de vorige bewoners.
Om een fles rode wijn alvast op kamertemperatuur te laten komen (chambreren) open ik het luik van de kelder. Zoals het een echte held betaamt neem ik een stok en druk ik op afstand het lichtknopje aan. Met enig gezwaai met de stok hoop ik de raggen, die na mijn laatste bezoek in de kelder zijn gesponnen, te verwijderen. Het super steile trapje betreed ik nooit zonder schoeisel. Ook nu niet.

Zodra ik mijn eerste stappen zet hoor ik een geluid wat ik nog nooit in de kelder heb gehoord. Ik blijf rustig, want wat kan mij nu gebeuren? Ik kijk om me heen en zie geen vreemde zaken. Het wordt stil.

Ik kijk naar de "collectie" rode wijnen. Veel zijn het er niet meer. Ik koop ze ook zelden, want witte wijn vind ik veel lekkerder. Maar af en toe heb ik een rode wijn nodig wanneer bezoek aangeeft deze te prefereren. Ik pak er eentje uit het rek en zie dat die uit 2003 is. Geen idee of hij lekker is. Nog een andere zie ik liggen, en die blijkt ook uit 2003 te zijn. Van beide heb ik er maar eentje, maar dat is juist de bedoeling. De "dubbele" flessen zijn voor groter bezoek. Bij het terugleggen van een fles hoor ik achter me weer hetzelfde geluid. Het is geen geritsel of een weglopende "gast". Het is een "stilstaand" geluid.

Opeens voel ik me unheimisch. Terwijl dit toch echt mijn "heim" is. Snel pak ik lukraak toch 2 flessen en haast me richting steile trapje. Wederom laat het geluid zich horen. Mijn hartslag stijgt. Gauw het licht uit, luik dicht en stok in de kast.

Hopelijk vindt mijn gast mijn wijnkeuze goed. Het blijkt een Italiaanse Mosaico uit 2003 te zijn en een Australische Cabernet Shiraz eveneens uit 2003. De flessen hebben nog de tijd te chambreren, maar of mijn gasten in de kelder aan het "kelderiseren" zijn is nog de vraag. . .

265 keer bekeken