De warmte van de Zon (en van de Liefde)
In het hoge noorden, waar de zon slechts weinig schijnt, was het koud. De mensen verkleumden.
Ze leefden in hun dikke kleren, bewogen zo weinig mogelijk om energie te sparen en het enige waarmee ze zich een beetje leken te kunnen verwarmen, was het tegen elkaar klagen dat het werkelijk Lees verder
In het hoge noorden, waar de zon slechts weinig schijnt, was het koud. De mensen verkleumden.
Ze leefden in hun dikke kleren, bewogen zo weinig mogelijk om energie te sparen en het enige waarmee ze zich een beetje leken te kunnen verwarmen, was het tegen elkaar klagen dat het werkelijk heel erg koud was. In de zon zitten deden ze niet. De zon was verraderlijk. Even leek de zon je te verwarmen. Je kreeg dan zelfs de neiging om je kleren uit te trekken, zo warm was het dan. Maar pas op, dat kon je dood betekenen, want even later zat je in de schaduw en voor je het wist was je dan bevangen door de kou.
Dus leefden de mensen zoals ze leefden, verpakt in dikke kleren, met zo min mogelijk beweging, en klagend.
Kijk daar eens.
Daar stapt iemand in de zon.
Hij trekt zijn kleren uit en verwarmt zijn lijf in de zon. Moet je hem zien. Hij rekt zich uit en gaat liggen. Hij spreidt de armen alsof hij de zon wil omhelzen. De dwaas zal zeker sterven
Moet je nu eens zien. De schaduw komt dichterbij. Hij staat op, loopt een aantal passen en gaat een eindje verderop liggen waar de zon nu schijnt. En zo gaat het de hele dag. Het is niet om aan te zien. Wat een inspanning, wat een beweging, wat een naaktheid, wat een onrust. De mensen draaien zich af en verbergen zich diep in hun kragen.
Kijk, zei de man die ontspannen in de zon lag te genieten. De zon verwarmt je lijf. Het enige dat je hoeft te doen is een aantal stappen te zetten om in de zon te gaan zitten. De zon komt niet naar jou toe, jij moet naar de zon bewegen. De zon volgt haar eigen baan in haar eigen ritme. Zo is het altijd al gegaan. Dus moeten we iedere keer weer een aantal stappen zetten om van de zon te blijven genieten. We moeten meebewegen met de zon. Wie dat niet doet, rest niets anders dan dikke kleren, zo min mogelijk beweging en klagen om zich warm te houden. Excuseer me, ik moet weer even gaan verzitten.
De man keek naar de zon, zette bedachtzaam een aantal stappen, ging weer liggen en genoot van de warmte.
(uit: Hoe heb ik je lief Piet Weisfelt)
