Maak favoriet
VOER
Het water glanst verleidelijk
beeld bevroren van de nacht tevoor
en hier rimpelt het nog, maar daar geleidelijk
werd de tijd stilgezet toen het bevroor.
En pluimen steken hun riet in de straffe wind;
de netels zo geducht en stoer liggen plat
klef en donkergroen van tint.
Gesmolten in de kou, vastgeprikt aan het pad
Een Lees verder
VOER
Het water glanst verleidelijk
beeld bevroren van de nacht tevoor
en hier rimpelt het nog, maar daar geleidelijk
werd de tijd stilgezet toen het bevroor.
En pluimen steken hun riet in de straffe wind;
de netels zo geducht en stoer liggen plat
klef en donkergroen van tint.
Gesmolten in de kou, vastgeprikt aan het pad
Een dik opgezette uil stijgt uit een olm
nog sierlijker dan de zwaan welhaast
-voer voor een business column?-
die op zoek naar winterkost laag overraast.
Gratiën-ne122007
MAANVROUWE
Als uit het duister een lichtvonk broeit
een voedende lamp een sprankje vuur
een hoop van nu, sikkel de oogsten schuurt
Als in haar luister de jonkvrouwe groeit
Dan voel ik de kracht van de maan
elke maand opnieuw alle water en brood
die alle donkerte en angsten doodt
en vol in het leven gaat staan
Als uit een kwartier de volheid wast
een zorgende geruststellende lach
een hand van boven steunend van dag op dag
waar moeder dragend en voedend op mij past
Dan voel ik de kracht van de maan
zovaak per jaar in vol ornaat
die mij overeind houdt en voor mij gaat
en mij vol in het leven doet staan
Als uit het leven de wijsheid groeit
en het vuur terugkeert naar schijnbaar gering
een ongelooflijke kracht uit het duister zingt
en alle overdaad en onnut uit mij snoeit
Dan voel ik de kracht van de maan
een wijze vrouw, aan haar blik genoeg
wijst zij mij de weg van laat tot vroeg
en ben ik in tranen; van het veel ontdaan
deze drievuldigheid deze liefdeskracht
komt op mij toe als ik je ogen voorbijkijk
en mijn hart vloeit over van geluk zo rijk
zoveel heb jij, mijn ziel gelijk, mij al gebracht.
Gratiën-ne 012006
ONGELIJK
Je pense donc je suis.
Ik heb, dus ik ben waan-t
hebben en niet-hebben een tegenstelling.
Door het rijk van de illusie gaant,
bezit de wereld, verslaafd, een helse kwelling.
Als je geen-bezit toch meent te hebben
of wel-bezit kunt staven aan het niets
knalt jouw ballon, zodra leven gaat verebben;
of werd je al verbannen tot neurotisch iets.
Ontneem je bezit en zie hoe je ego
denkt en vindt haar nieuwe schijn:
"Ik ben belangrijker en beter met mijn levenslego,
die ander is ongelijk aan mijn staat van Zijn. "
Hoe ver verwijderd van gezocht bewustzijn.
Anderen zeggen je spiegelend wie jij bent.
Hoe gehecht jij bent aan gedachte identiteit,
weet zich jouw voelend zijn ten halve reeds gekend.
Gratiën-ne 03 / 2006
Nieuw verhaal
Wat is de stille kracht in onze liefde?
Welk licht schijnt door ons lichaam heen?
Waar vindt je die lach, dat sereen genieten?
Welk een stilte rein verschijnt in passie één?
Wat is die overstelpende heldere nacht in ons beiden?
Welke zon overstraalt in zachtheid ons lieflijk zijn?
In wiens blauwige ogen vergeten zich alle tijden?
En welke handen omvatten onze liefdestrein?
Waar vindt je eenvoud, respectvol teder?
Waar lacht de stilte en juicht het blauw?
bij wie vinden wij onszelf zo geurend als ceder?
Wie smaakt naar honing en zoete dauw?
Als seconden dagen worden en kleuren zacht vervloeien?
als werelden open gaan en harten samengaan?
Daar is de liefde stromend samengroeiend?
zij bestond al eeuwen in ons beider stil bestaan?
Daar staat de spreker stil en zwijgt
de liefde staat en spreekt in elke taal
en ieder ziet en voelt hoe het leven hier verderrijgt
van twee mensen, jij en ik, tot één nieuw verhaal.
Gratiën-ne 4 / 2005
Poezelig
hoe teder kunnen haartjes zijn
zo'n pasgeboren nat koppie dons
Hoe zacht zijn haartjes teer en fijn
als de lente in de lucht weer gonst
en wilgen hun knoppen barsten gaan
met heel lichtgroen en geel en grijs
aan hun nieuw levensbeginnetje staan
zo kwetsbaar onbekend en toch zo wijs
strelen de katjes op een mijn gezicht
Hoe mooi zijn jouw nekhaartjes in de zon
een witte gloed in het felle licht
ik wou dat ik ze eeuwig strelen kon.
Gratiën-ne 04 / 2006
Bloos
Het is lente en het leven komt
en warmgeploegde akkers dampen
niet langer in de voorjaarszon
maar blozen als een jonge meid
zo heel geleidelijk van ros naar rood
komt een zweem van lichtgroene lampen
over de donkere velden van sloot tot sloot
het is lente en ik raak dit beeld nooit meer kwijt
Gratiën-ne 4 / 2006
OGEN
Elk moment is de wereld niet meer
én nieuw.
Verwisselt een hand; de werkelijkheid gerievend.
Verschuivende beelden zich een nieuw vergezicht hieuw
Spiegels van tijden tonen steeds weer frisse perspectieven.
Als een kaleidoscoop verwisselen de kleuren
De diepten, de verten verlokken en houden vaster vast
Zon landschap, snakkend naar adem, in herfst en zomergeuren
wordt in winter en lente permanent in mijn geheugen gekrast.
Dat landschap zie ik, als ik de zon zie, de zee hoor.
Als ik de lucht voel en de valleien peil
Als ik bergtoppen raak en in de diepten boor.
Waar alle kleuren samenkomen
en in mijn hart van de gevonden verbondenheid rijl,
zodra ik in je ogen wegdroom.
Gratiën-ne 03 / 2006
243 keer bekeken
