Spirituele dating community Netsamen

Cycli van consumeren

Zo rond m'n 16e begon ik te roken. Het onderstreepte een lekker stoer gevoel, wat de puber in mij helemaal geweldig vond, en na een poosje ook nog eens erg lekker. Niet lang daarna volgden geestverruimende middelen: alcohol, blowtjes, piep, piep en piep… ik vond het zó ontzettend fijn om in een ander bewustzijn te zijn. En blijkbaar minder leuk om in het hier en nu te zijn, maar dat is voor een andere topic.

Later ging ik meer spiritueel verruimen: ayahuasca, truffels, ademmeditaties. . . dat gaf me zeg maar een beetje verdieping in de verruiming. En wat minder schuldgevoel, het idee dat ik door 'aan mezelf te werken', ook nog een beetje nuttig bezig was.

Thans, gebruik ik hooguit af en toe een glaasje rode wijn. Daar geniet ik dan echt van. En koffie is mijn ritalin, mmm gewoon1of 2 kopjes zijn hoogtepuntjes op de dag.

Om en nabij m'n 30ste, nadat ik een docu zag over de bioindustrie, ben ik vegetariër geworden. Ik kon het leed gewoon niet aanzien en vond het hypocriet van mezelf om dan net te doen alsof ik steeds kon vergeten dat er een echt dier aan dat stukje vlees ten grondslag lag.

Jaren later werd ik veganist. Overtreffende trap en een interessant project ook wel. Ik werd plantaardig culinair creatiever, maar verder veranderde er eigenlijk niet zo veel aan mij.
.
Nu eet ik zo af en toe weer een stukje kaas, een eitje, een stukje vis of rood vlees. . . allemaal puur biologisch uiteraard. Ik had het gevoel dat mijn lichaam dat wel fijn zou vinden, en maak blijkbaar gemakkelijker keuzes vanuit een zekere balans in denken, doen en zijn.

Tussen m’n 40ste en 50ste, kwam ik in een soort van seksuele revolutie, een wandelende midlifecrisis was er niets bij en dat heeft best nog wel een poos geduurd. Seksualiteit was voor mij ook een soort bewustzijnsverruiming, waarin ik wederom verdieping zocht, ja ook op dat gebied kan je spiritueel verantwoord consumeren (tantrisch bijvoorbeeld).

Inmiddels zijn mijn hormonen getemperd en heb ik werkelijk een fase bereikt, waarin ziel een stuk belangrijker is dan lijf, zeker als het om verbinden gaat.

Maar stiekem ben ik natuurlijk gewoon een beetje ouder en saaier geworden. En ja, mag gezegd, een beetje wijzer ook. Het mooie daarvan, vind ik -hoe pijnlijk de aanleiding dan ook kan zijn, omdat je misschien op een gegeven moment nog weinig andere keuze hebt- het naar binnen gaan, het bij jezelf komen, het consuminderen. Want oh dat bewustzijn, die ruimte, die verdieping. . . !

Het enige waarvan ik nu nog wel veel consumeer, is kennis van het mysterieuze, hetgeen oneindig is.

Nu ben ik natuurlijk razend benieuwd naar de consumptie avonturen van degene die dit las ;-)))

liefs,
Kaia