Je kent dat wel. . .
Je kent dat wel; loop je door de supermarkt om je boodschappen te doen, begint er in het pad waar jij ook net loopt een peuter te gillen. . .
Honderd decibel haalt het meisje gemakkelijk.
De supermarkt kan zijn achtergrondmuziekje wel uitzetten. Geen mogelijkheid om de kleine te overstemmen.
Het winkelend publiek kijkt met een soort walging in haar richting.
De grootmoeder blijft onwaarschijnlijk kalm! Zij probeert de kleine tot bedaren te brengen en af te leiden door een gesprek aan te gaan:
‘ waarom huil je, lieverd?”
‘ ik wil dittuh (en wijst naar een tijdschrift waar een speeltje in zit)”
‘Nee, schat, dat gaan we niet kopen; je mag wél nog die kinderkoekjes pakken”
‘ néé, ik wil dittuhhhhhh!!!”
‘Nee, dat wil je wel hebben, maar oma gaat dat niet kopen. Kom, pak je wagentje, dan kun je de koekjes erin doen en gaan we naar de kassa”
‘Néé, ik wil dittuhhhhh!!!’ schreeuwt ze uit, terwijl haar gezicht vuurrood wordt.
De vakkenvulster van middelbare leeftijd die net in de buurt de tijdschriften aanvult, kijkt met afgrijzen naar het tafereel wat in haar pad afspeelt, en denkt : “dat zou mij echt nooit overkomen als oma”.
. . . en dat dacht ik ook . . . totdat. . .
