Maak favoriet
Profiteren van de zon.
Na wat informatie over zon-staren en zonnemeditatie tot me genomen te hebben, besloot ik van de tropische warmte te profiteren en een proef op de som te nemen. Ik liep al een tijd met dat idee rond.
De zon stond hoog aan de hemel, dus ik moest ietsjes opkijken. Nadat ik een rustig bankje had gevonden (temidden van andere zonaanbidders) ging ik van start. Dat de omstandigheden niet ideaal waren liet me koud.
Ik zorgde dat ik mijn rug onopvallend recht hield om mijn Chi de gelegenheid te geven vrijuit te stromen. Ook plaatste ik mijn tong tegen mijn gehemelte om de Chi-cyclus de vrije loop te gunnen. De tong fungeert namelijk als een soort schakelaar of contactpunt.
Vervolgens keek ik voorzichtig in de felle zon, die strak aftekende tegen de knalblauwe lucht. Het lukte me niet de zon "recht in het gezicht" te kijken en hield de zon net buiten mijn blikveld tegen de rand van mijn oogleden aan. Ik was in staat volop zon te ontvangen met mijn ogen. Vervolgens begon ik diep en rustig te ademen en startte de bijbehorende visualisatie-oefening om mijn intentie te richten.
Ik ervaarde de zon als een machtige entiteit en voelde een zekere bescheidenheid opkruipen. Neemt, geen bescheidenheid maar nederigheid. Uiteraard zonder "staart tussen de benen" verschijnselen. Neen, we waren in zekere zin gelijken, maar de zon was zoveel machtiger.
Onderwijl reinigde ik mijn lichaam met iedere uitademing en voerde ik met iedere inademing nieuwe zonne-energie toe aan mijn lichaam, visualiserend dat deze energie via mijn ogen mijn lichaam in kwam. Ik hield mijn voeten vlak op de grond en visualiseerde ik dat er via mijn voeten aard-energie mijn lichaam in- en uitstroomde. Mijn eigen energie, maar ook dat van de zon.
Fysiek voelde ik niets bijzonders. Ik had niet de tintelende sensatie of de koude of warme plekken die je wel eens krijgt als je Chi krachtig stroomt. Ondertussen probeerde ik steeds meer van de zon te zien. Dat lukte niet echt. Daar was de zon veel te fel voor. Al ademend, onopvallend rechtop zittend, de Chi-cyclus sluitend houdend en visualiserend hield ik dit een kleine 20 minuten vol.
Ik vertrok zonder dat er iets merkbaars voltrok. Ik moest een stuk lopen naar de auto. Al lopend voelde ik hoe er zich energie verzamelde in mijn handen. Mijn handen begonnen te tintelen en mijn vingers voelden gezwollen, zonder dat er iets te zien was. Het voelde alsof mijn handen twee keer zo groot waren. Dit fenomeen is mij wel bekend van mijn Kungfu trainingen destijds, alleen heb ik het toen nooit zo sterk gevoeld. 'The iron fist' of 'the healing hands'. Ik wist dat ik zonder problemen dwars door een pak-em-beet ruit zou kunnen slaan zonder me te beschadigen of pijn te doen. Een soort van gloeiende-kolen tjakka idee.
Tot zover niets bijzonders. Ik handelde de rest van de dag af en ging normaal naar bed. Vandaag was een dag als alle andere met dit verschil dat ik geen trek had. Het avondeten is het eerste dat ik vandaag heb gegeten. Eerst bracht ik dit niet in verband met het zonstaren. Zeg nou zelf: wat zijn 20 minuten op een mensenleven? Toen ik me realiseerde dat ik gisteren alleen wat lichte liflafjes op had, was ik wel verbaasd. Het is te vroeg voor conclusies. Ik laat nog even alle opties open.
Ik heb besloten er dinsdag (eerder zal ik er niet toe komen, vrees ik) nog een sessie zon-staren aan te wagen. Kijken wat er dan gebeurt. Het zou handig zijn als ik rond zonsondergang zou starten. Het schijnt dan eenvoudiger te zijn recht in de zon te kijken. Ik zie wel. Mijn gevoel zegt me dat de voorstanders van zonstaren misschien best gelijk kunnen hebben. De zon bezit volgens hen helende krachten en kan leiden tot een betere interne harmonie en fysiek welbevinden.
'I want to find out'. Ik blijf uiteraard beducht voor 'wishfull thinking' en 'self fulfilling prophecies'.
Voor geïntereseerden: Google eens op sungazing. Kaf en koren ligt er door elkaar, maar dat spreekt voor zich. De bevindingen zijn divers.
Navojoa
509 keer bekeken
