Spiegeltje spiegeltje. . . .
Als het zo is dat de buitenwereld / de hele kosmos, die we waarnemen / herkennen, een weerspiegeling / expressie is van ons bewustzijn, dan kan onze geest gevestigd blijven in de waarheid / impulsen van de ziel. Dan blijven we verbonden met diens kwaliteiten zoals eigenwaarde, vertrouwen in de Lees verder
Als het zo is dat de buitenwereld / de hele kosmos, die we waarnemen / herkennen, een weerspiegeling / expressie is van ons bewustzijn, dan kan onze geest gevestigd blijven in de waarheid / impulsen van de ziel. Dan blijven we verbonden met diens kwaliteiten zoals eigenwaarde, vertrouwen in de correctheid van ons karma, vermogens om weerstanden te overbruggen enz. “” geen vuiltje aan de lucht, alles in vrede “”
Zodra we de buitenwereld niet als een expressie van ons eigen bewustzijn zien maar als iets dat los van ons bestaat, dan bestaat de kans dat de mens meent zich te moeten beschermen hiertegen en spreekt het dierlijke defensie-systeem aan. De geest volgt dan niet meer de impulsen van de ziel maar reageert op “mogelijke” bedreigingen en gevaren uit de buitenwereld. De geest kan hierin overactief worden en een schijn-identiteit vormen waarmee het zich permanent verdedigd. En dat zouden we het ego kunnen noemen.
Het bestaan van het ego is dus net zo reëel, als de buitenwereld gezien wordt. We kunnen dus feitelijk niet van buitenaf de geest duidelijk maken dat het zich in een illusie bevind. We kunnen wel via bv. meditatie de geest laten terugtrekken uit de ervaringen / indrukken uit de buitenwereld, om de impulsen van de ziel opnieuw te kunnen ontvangen, opmerken, mee verbonden te raken en " te leven ".
Wat denk jij ?
