Maak favoriet
Zen
Ik wandel naar huis met mijn boodschappen. Het is heerlijk zacht weer. Een dag voor een wandeling. Een dag om volop van buiten en de natuur te genieten. Dat neem ik me regelmatig voor. Momenten zat om de wandeling als meditatie te gebruiken. Helemaal in het nu, helemaal bewust van Lees verder
Ik wandel naar huis met mijn boodschappen. Het is heerlijk zacht weer. Een dag voor een wandeling. Een dag om volop van buiten en de natuur te genieten. Dat neem ik me regelmatig voor. Momenten zat om de wandeling als meditatie te gebruiken. Helemaal in het nu, helemaal bewust van wat aanwezig is. Soms doe ik het. Dan denk ik: Ja, nu ga ik een loopmeditatie doen. Als ik dat vijf minuten volhoud kan ik dat in mijn persoonlijk book of records plaatsen. Ook deze middag gaat de wereld, lopend in mijn eigen gedachtewereld, vaag aan me voorbij. In de perifere van mijn blik staat een meisje op het grasperk. Een hondenriem in haar hand, want ze laat een konijn uit. Konijn? Ik zoem in, mijn ogen weer op scherp instellend. Ja, een klein grijs konijn zit aan haar voeten en hupt een pasje verder. Dat doe ik dan ook maar. Nog voor ik weer geland ben in mijn wereld komt een jongetje me toe gerend. Heeft u 3 jongens gezien? Nee, dat heb ik dan weer niet. Hij zet zijn speurtocht voort. Het ziet er spannend uit.
Zo kan het dat ik wakker nu, voor een portiek een meisje zie zitten.
De portieken hebben allemaal een verhoging voor de voordeur. Geflankeerd door een ijzeren leuning, waarnaast een betonnen plantenbak met wat heide erin.
Ze ziet eruit alsof ze haar laatste oortje versnoept heeft. Net zo mismoedig als zij hangt er een ballon aan een rode wollen draad vast geklit aan de leuning.
Voor ik mezelf heb kunnen afremmen buig ik me naar haar toe en vraag: Zit je ballon vast? Zal ik je helpen het los te maken. ? Het meisje knikt nog steeds down van ja.
Ik neem de draad ter hand en speur naar het uiteinde en de knoop. Het is meer dan een knoop. Het is een complete kluwen. Manmoedig begin ik te peuteren. Het lukt me om de eerste knoop te vinden, maar er zitten vele achter. Waar ben ik aan begonnen? Als het gaat om records halen; als zij zich met knopen maken voor Het Guinness book gaat melden, zet ik ogenblikkelijk op haar in.
Mijn geploeter maakt haar niet vrolijker. Ik besluit toch nog door te gaan en zeg onderwijl: Jij bent volgens mij de allerbeste knopenmaker van de hele wereld.
Hier hupt ze van op en beland via de leuning in de plantenbak. Ze herhaalt de eretitel en gooit en passant wat heide uit de bak
Ze babbelt er lustig op los nu. Ik mag haar leeftijd weten, die van haar neefje en die van haar moeder. Respectievelijk 5, 3 en 46. De laatste vindt ze al erg oud. Straks gaat ze dood en heb ik geen moeder meer. verkondigt ze. Dan gaat ze over tot de school, de groep waar ze inzit en hoeveel ze nog te gaan heeft. Ze kan al tot 10 tellen, dus deze school heeft net zo veel klassen te gaan in haar verhaal.
Eindelijk, eindelijk, heb ik de laatste knoop ontwart. Trots op mijn goede daad overhandig ik haar de meters lange draad en zeg: Zo, nou kan je m weer laten vliegen.
Ze kijkt naar de draad die nu weer heel lang blijkt en zegt monter: Ja, maar dan moet ik m eerst even vastzetten.
Zucht.
Boeddha schatert over me heen.
Zo heb ik toch een middag heel erg Zen gehad.
231 keer bekeken
Maak favoriet
Herfst
Als
de blaadjes van de bomen vallen
Laat los
Laat los
Als
de blaadjes zacht ruizend naar
beneden glijden
Laat los
Laat los
Goudkleurige mist
dampen
rottend op de grond
Voedsel voor een nieuw seizoen
leven
Laat los
laat los
Glij maar
Vlieg maar, daal maar
Goudkleurige mist
Vacuum
Laat los
Laat los
Hemel
Lees verder
Als
de blaadjes van de bomen vallen
Laat los
Laat los
Als
de blaadjes zacht ruizend naar
beneden glijden
Laat los
Laat los
Goudkleurige mist
dampen
rottend op de grond
Voedsel voor een nieuw seizoen
leven
Laat los
laat los
Glij maar
Vlieg maar, daal maar
Goudkleurige mist
Vacuum
Laat los
Laat los
Hemel
Dank u
239 keer bekeken