Filter op nieuwe reacties / van wie / periode / zoekwoorden

 

Door Ries1962, 5 januari 2018, 11:35

Maak favoriet 

foto Ries1962

Hartinfarct of aanval (deel 2)

Nu - 5 januari 2018 - voel ik me een heel stuk beter. Druk bezig met de hartrevalidatie in het ziekenhuis in Almere. Onder begeleiding van de fysiotherapeuten en de cardioloog oefen ik me helemaal suf om weer wat conditie op te bouwen. Dat is wel nodig, maar gaat heel Lees verder

Nu - 5 januari 2018 - voel ik me een heel stuk beter. Druk bezig met de hartrevalidatie in het ziekenhuis in Almere. Onder begeleiding van de fysiotherapeuten en de cardioloog oefen ik me helemaal suf om weer wat conditie op te bouwen. Dat is wel nodig, maar gaat heel goed. Ik wandel elke dag voor mijn boodschappen door Almere. Maak een enorme omweg om aan de anderhalf uur lopen te komen en dat helpt me eel goed. In mijn planning ga ik begin februai 2018 weer aan het werk. Daarvoor moet ik wel aardig doorgaan met mijn revalidatie. Maar het gaat me lukken!

Ik houd van het leven en de liefde. Geef nog steeds liefde en ontvang ook zoveel. Blij met alles om me heen en bewust van de tijdelijkheid van het leven. Jemig wat houd ik van mijzelf!

Dit wilde ik even met iedereen delen. Want het heeft nogal een impact gehad op mijn leven. Eetgedrag, leefgedrag en bewustzijn van de liefde op zich.

Liefs,
Richard

751 keer bekeken

Door Ries1962, 5 januari 2018, 11:33

Maak favoriet 

foto Ries1962

Hartinfarct of aanval (deel 1)

Hartinfarct of aanval

Op 5 september 2017 heb ik - na mijn nachtdienst - een hartinfarct gehad en ik wist niet wat mij overkwam. Omdat ik als zzp'r mij verhuur aan drukkerijen en boekbinderijen, was ik toevallig in België aan het werk.
Dus ik bevond mij in een heel klein leuk Lees verder

Hartinfarct of aanval

Op 5 september 2017 heb ik - na mijn nachtdienst - een hartinfarct gehad en ik wist niet wat mij overkwam. Omdat ik als zzp'r mij verhuur aan drukkerijen en boekbinderijen, was ik toevallig in België aan het werk.
Dus ik bevond mij in een heel klein leuk hotelletje, waar ik de receptie belde met m'n gsm, omdat ik me gewoon niet lekker voelde en dacht dat ik wellicht wat externe hulp kon gebruiken.

Nou moet ik daarbij ook zeggen dat alle informatie wat je leest over het voelen van een hartinfarct of aanval wel heel anders ervaren kan worden als je het overkomt. Want ik voelde op mijn borst een betonblok liggen die drukte van links naar rechts en andersom. Dus ik lag plat op mijn bed en kon niet overeind komen.

In ieder gavel zorgde de mensen van het hotel voor een ambulance, politie en brandweer. Want dat is altijd wat in beweging gezet wordt in België. Aangezien ik een extreem lage bloeddruk had mocht ik niet verticaal vervoerd worden en het hotel heeft geen liften. . . Gelukkig had de brandweer daar een oplossing voor.

Ik werd door de ambulace artsen op een brancard vast gemaakt en werd uiteindelijk gehezen over het hotel heen. Ik lag op mijn rug en kon niet zien hoe hoog ik zweefde, maar voelde wel een ijskoude wind op mijn benen. Het geheel moet aardig wat bekijks hebben gehad, want de hele doorgaande weg in dat dorp was afgezet voor deze actie. Ach ja, ik wil af en toe wel in de belangstelling staan.

Uiteindelijk kwam ik in Antwerpen terecht waar ze een heel goed ziekenhuis hebben voor mensen met een hartprobleem. Ik werd gelijk gedotterd en er werd een stent geplaatst waardoor gelijk de pijn weg viel. Geweldig! En wat een opluchting. Weer een 'normale' bloeddruk en ik dacht dat dit het wel was. Niet dus.

Omdat er bij het onderzoek wat toen plaats vond ook andere vernauwingen werden gesignaleerd, werd me aangaraden om voor meer stents terug te komen. Ik moest evengoed 5 dagen in het ziekhuis blijven. Ergens in oktober zou ik terugkomen voor de andere stents. Dat zouden er twee worden.

Toen ik daarvoor weer in het ziekenhuis was in Antwerpen, werd met de hartkatherisatie wel duidelijk dat een stent geen oplossing kon zijn, vanwege te grote vernauwingen. En er werd tijden het onderzoek ook ontdekt dat ik in mijn halsslagader een vernauwing had. Dus werd er gelijk een afspraak gemaakt voor een bypass operatie op 10 november 2017.

Die operatie was wel even wat anders dan het plaatsen van een stent. Jemig, wat een gedoe allemaal. Maar goed, ik heb dat ook ondergaan. Met mijn eigenwijze kop kon ik niet stil blijven liggen na de operatie. Onrust, gevoel van falen, angst. Alles bij elkaar en voornamelijk een zielige papa van 89 jaar aan de telefoon die zo graag wilde ruilen met mij. Samen hebben we enorm zitten huilen. Ik besefte me dat ik - niet bang voor de dood zijnde - nog niet naar mama wilde gaan voordat papa daar al was. Dus ik wil niet dood voordat hij die kant op is gegaan. Beslist niet.

Ik heb me zo goed als dat ging gehouden aan de regels van het ziekenhuis en mocht zelfs een dag eerder naar huis, dan was gepland. Bob - een vriend van mij - zou voor mij zorgen en heeft dat ook heel goed gedaan. Autorijden mocht ik natuurlijk nog niet en hij diende zich aan als chauffeur. Hij heeft heel veel kilometers afgelegd in die periode. Zo lief van hem!

De eerste week in Nederland weer, mocht ik niet alleen zijn. Ik heb toen gelogeerd bij Bob en hij bracht me overal naar toe. Ik moest afspraken aangaan met een cardioloog in Almere (waar ik woon) en naar de huisarts. Dus samen hebben we heel wat artsen, assistentes, fysiotherapeuten enzo gezien en gesproken.

Lees verder in deel 2. . .

620 keer bekeken

Door Ries1962, 17 februari 2017, 13:25

Maak favoriet 

foto Ries1962

Suikerziekte. . .

Lieve allemaal,

Vannacht heb ik een hypo gehad. Hieronder ff mijn verhaal:

In mijn toestand nu is het toch tijd geworden om niet meer 'de sterke persoon' te zijn, want dat ben ik niet.
Gisteravond en vannacht is dat wel duidelijk naar voren gekomen.
De hypo was zo ernstig wat iedereen Lees verder

Lieve allemaal,

Vannacht heb ik een hypo gehad. Hieronder ff mijn verhaal:

In mijn toestand nu is het toch tijd geworden om niet meer 'de sterke persoon' te zijn, want dat ben ik niet.
Gisteravond en vannacht is dat wel duidelijk naar voren gekomen.
De hypo was zo ernstig wat iedereen om me heen heel erg heeft doen schrikken. Het schijnt dat ik bij papa op bed ben gaan liggen gisteravond en we hebben samen tv liggen kijken. Gaandeweg ben ik weggeraakt en heeft papa Johan (m'n broer) gebeld. Hij is samen met Alice (m'n schoonzus) hierheen gekomen en ik stond inmiddels verkrampt tegen de gordijnen aan. Het lukte Johan niet om mij pure ranja te laten drinken waardoor hij de huisartsenpost heeft gebeld. Die hebben een ambulance gestuurd en even later stond hier dus een grote ambulance voor de deur en twee broeders met zo'n grote brancard binnen.
Hier heb ik niks van meegekregen en heb ik van horen zeggen. Ik moet al in een hypo zijn geweest op het moment dat ik bij papa tv ben gaan kijken, want ik doe dit normaal nooit.
Met allemaal plakkers op mn borst en nogal duizelig werd ik wakker en kon ik steeds meer doen. Ben langzaam weer op aarde geland dus.

Tot zover wat ik niet bewust heb meegemaakt.

Ik had een bloedsuiker van 3. 2 wat op zich meevalt. Maar wat me verteld is door de broeders is dat ik zwaar overspannen ben door zolang 24 uurs diensten te draaien voor papa. Helemaal op mij af is dat dus de grootste boosdoener in het geheel. Ik trek dit niet meer en voor vandaag werd mij sterk afgeraden om ff heen en weer te rijden naar Almere en Den Ham.
Daaraan moet ik gehoor geven, want als ik dat dan wel doe en er gebeurt onderweg iets, dan hang ik helemaal.

Bovendien voel ik me echt uitgeput en dat is zwaar!
De komende tijd ga ik echter wel gewoon door met de verzorging van papa. Want dan kunnen Alice en Johan gewoon met wintersportvakantie. Ook zij zijn aan het eind van hun latijn en verdienen die vakantie zo.
Ondertussen ga ik nog meer m'n bloedsuiker in de gaten houden en bij het minste geringste gelijk aan de bel trekken. Geen ideale situatie, maar het kan nu ff niet anders.

Vandaag ga ik ook werk hier in de buurt proberen te vinden, zodat ik 's nachts de zorg kan leveren voor papa en overdag mijn ontspanning kan hebben met werken.

Liefs, ries 🌹

977 keer bekeken

Door Ries1962, 13 februari 2017, 07:09

Maak favoriet 

foto Ries1962

Papa

Na een huwelijk van bijna 63 jaar is mijn moeder op 6 augustus 2016 overleden. Ze was 88 jaar en mijn vader heeft dezelfde leeftijd. Mama was een paar dagen ouder dan hij.
Sinds haar heengaan is papa erg eenzaam geworden en probeert hij wel te genieten van elk moment, Lees verder

Na een huwelijk van bijna 63 jaar is mijn moeder op 6 augustus 2016 overleden. Ze was 88 jaar en mijn vader heeft dezelfde leeftijd. Mama was een paar dagen ouder dan hij.
Sinds haar heengaan is papa erg eenzaam geworden en probeert hij wel te genieten van elk moment, maar het gaat moeizaam.
Een paar weken geleden heeft hij een hartinfarct gehad en kampt nu met de verschijnselen die daar kennelijk bij horen. Vaak benauwd, pijn op de borst en gewoon geen zin meer om alle moeite te doen om te 'overleven'.

Ik ga nu de derde week in van constante mantelzorg voor papa en ik geniet van alle verhalen van vroeger. Hij leeft daar ook een beetje van op, alleen zijn medische toestand zorgt af en toe voor het terugvallen in een depressie.

De nachten zijn voor hem het moeilijkste om doorheen te komen. Je kent dat wellicht wel. Naar bed gaan en wakker worden in een koud en leeg bed. Dat is moeilijk voor hem. Ik begrijp het gelukkig en voel met hem mee.

Voor mij betekend dit een heel mooie en intensieve tijd met papa doorbrengen. Samen lachen om bepaalde situaties en samen huilen als we mama's plantjes - die nog steeds in de vensterbank staan - water geven. Hele gewone dingen in het leven worden zo bijzonder!

Ik slaap op een matras in de huiskamer, bij m'n laptop en digitale piano. De piano is mijn uitlaatklep om af en toe mijn emoties te kunnen vertalen naar tastbare (of hoorbare) klanken. Wat zou mama dit leuk hebben gevonden en ook vervelend dat ik op de grond op een matras moet slapen.

Met alle liefde in mij zorg ik voor papa. Ik kook en doe de boodschapjes, de was en sta soms met veel kabaal te stofzuigen. Alles om papa heen. Ook zijn medicijnen regel ik samen met de buurtzorg en hij volgt alles nauwkeurig op. Zo lief!

Voor papa,

Lekker verse thee,
Ontbijtje. . .
met een eitje,
Boterham. . .
van de familie Dam,
En daar start je de dag mee!

Elke ochtend begint voor mij met een feestje. Alweer een nacht verder en nog steeds mopperend over de koude temperatuur. . . (Het is hier nu 22 graden binnen. . . )

Ik geniet en houd van je papa en blijf bij je totdat je de laatste trein hebt gepakt om naar mama te reizen. Tot die tijd houd ik je hand vast, om te warmen aan mijn warmte en liefde. Ik koester elk moment samen en leer nog steeds van je. Volgens mij leer jij ook van mij. Dus vullen we elkaar zo mooi en warm aan.

Liefs,
Richard

1031 keer bekeken