Niksheid in de hectiek
Ik stap op de fiets
mijn hoofd in de wind
de gedachten die me niet dienen
waaien weg, als bladeren in een storm
Ik ga op weg
langs bossen en velden
groen als gras
bloemen als een regenboog
Ik rijd door duinen
fier komen zij mij tegemoet
trots, als bescherming tegen
het wassende water van de zee
Ik stap af en loop Lees verder
Ik stap op de fiets
mijn hoofd in de wind
de gedachten die me niet dienen
waaien weg, als bladeren in een storm
Ik ga op weg
langs bossen en velden
groen als gras
bloemen als een regenboog
Ik rijd door duinen
fier komen zij mij tegemoet
trots, als bescherming tegen
het wassende water van de zee
Ik stap af en loop verder
op blote voeten door het zand
het zand voelend, verwarmt door de zon
als een warme deken die mij liefdevol bedekt
Ik wandel langs de branding
mijn voeten door het verfrissende water
de mist klaart op, mijn hoofd wordt helder
opgeklaard, als wolken die vluchten voor de zon
Ik ga zitten
starend naar de ondergaande zon
denkend aan niks, zwevend in het oneindige
verstopt voor de hectiek, ontsnapt aan alledag.
