Spirituele dating community Netsamen

Op zoek naar een relatie??

Hoi lieve lezer, wat betekent het voor jou om geen of wel een relatie te hebben?

Het verschil tussen eenzaam en tweezaamheid? Menselijke aandacht, richting in de chaos van het leven, aan iemand denken die aan jou denkt, SEX!!, identiteit, ergens bij horen, andere toekomstperspectieven?

Het is eigenlijk een vreemd fenomeen: op zoek zijn naar een relatie. Daarmee geef je toe aan het idee, dat je in je eentje niet compleet bent. En misschien wel voorgeprogrammeerd bent met een soort zingevingsgedachte, dat ‘de ware’ eens op je pad komt en -heel basic-: je je voort kan planten, of -heel edel-: je samen je levensdoel creëert.

Vroeger gingen we naar de kroeg, lekker aangeschoten zoenen met iemand waarvan de volgende dag bleek dat je tong het enige punt van aanknoping was. En als het daar niet gelukt was, kon je nog relatiesolliciteren in een web waar je door de bomen het bos niet zag en alles op ‘papier’ vaak te mooi bleek om waar te zijn. Of misschien was het wel mooier dan de presentatie maar daar keek je dan niet naar. Waar is toch die tijd gebleven, dat je niet hoefde te zoeken omdat je elkaar spontaan tegenkwam?

Bij mij ging de schoen pas echt wringen, toen mijn vriendschappen veranderden omdat mijn vrienden partners hadden gevonden. Daar waar we eerder nog avonden lang filosofeerden over van alles en nog wat, samen op stap gingen -en je wist maar nooit wie je tegen kwam-, onze verliefdheden en daaropvolgende liefdesverdrieten met elkaar konden delen, was er ineens die ander die de honneurs waarnam. We groeiden uit elkaar, geliefden hebben andere interesses dan vrienden. Ik ging me eenzaam voelen.

Om die leegte op te vullen, heb ik van alles geprobeerd. Veel werken, verdovende middelen, psychotherapie. Later ging ik ‘het’ buiten mezelf zoeken, in spiritualiteit. Zo ben ik zo’n 15 jaar geleden op deze site terecht gekomen! Duizenden euro’s heb ik gespendeerd aan allerlei groepen, workshops, cursussen en retreats… om maar richting in mijn chaos te krijgen, een vervuld gevoel om aan te denken in mijn leegte, tantrische sex als nieuwe verslaving en alles wat mij maar het gevoel van ‘samen’ gaf.

Maar al die soorten ‘samen’, kwamen en gingen. Zo gelukzalig het enthousiaste komen, zo diep de rouw van het gaan. Het heeft me denk ik ergens ‘murw’ geslagen; het is behoorlijk deprimerend om in te zien dat er buiten mezelf geen hoop (meer) is. Dat ik ‘het’ met mezelf moet / mag / kan doen, en daar was ik inmiddels heel ver bij vandaan gekomen. Dat was heel eng om te voelen!

Allemaal zoeken we liefde, de vorm daarvan is denk ik afhankelijk van het bewustzijn, de interesses of de levensfase waarin we verkeren. Het ego wil belangrijk zijn, de ziel wil gevoed worden. Wat je in een ander denkt te vinden, gaat voorbij. Op een dag word je wakker, en realiseer je je dat je je door gevoelens en hormonen hebt laten (ver-mis)leiden. En dat het gevoel van ‘samen’ in jezelf zit, in de betekenis die je aan dingen geeft. Dan stop je vanzelf met zoeken en wil je alleen nog maar liefde zijn.

liefs,
Kaia