Categorieën
Wijzer, 1 juli
Maak favoriet
Een Sinterklaasverhaal over de schepping van vooroordelen!
De waarheid is aldus een mobiel leger metaforen, metonymia’s en antropomorfismen. Waarheden zijn illusies waarvan men vergeten is dat ze illusies zijn. De samenleving legt ons op waarachtig te zijn, dwz volgens de gangbare metaforen te liegen, volgens eeuwenoud gebruik liegt de mens volgens vaste conventies en vergeet dat hij liegt, gaat zijn eigen leugens geloven!"Begin november beginnen de geruchten die al maanden aanhouden eindelijk algemener te worden. Meer en meer mensen bevestigen ongeveer één (de interval) en hetzelfde verhaal (de herhaling), de goed heilig man komt eraan. Hij komt uit Spanje, is het hele jaar een belangrijke reden geweest om braaf te zijn en heeft allemaal leuke dingen voor mij als kind bij zich. Nu, alles dat de mens goed uitkomt wordt graag en haast bij voorbaat geloofd. Terwijl de lancunes in een zweem van mysterie worden gesmoord.
“Hoe komt Zwarte Piet eigenlijk aan zijn zwarte kleur???”
“Door het klimmen in de schoorsteen natuurlijk?”
“Maar die hebben we helemaal niet… Ieks loopt hij zomaar door ons huis wanneer we slapen? Maar waarom noemen we het beest dat niet gewoon bij zijn naam! Iemand met een duidelijk terroristisch motief heet toch ook geen veteraan??? Of doen we dat alleen bij blanke mensen?”
“Ja maar dat is best logisch want blank is ook synoniem voor, onbedorven, onberispelijk, onbesproken, onbezoedeld, ongerept, ongevlekt, rein, vlekkeloos, zuiver. Oftewel een mens blank noemen is volgens het zuiver Nederlandse taalgebruik precies hetzelfde als iemand goed en onschuldig noemen. Weet je dat in Staphorst een blond iemand per definitie niet intimiderend kan zijn en iedereen met een niet blonde dos een zwarte is…
“Nou en… is die Zwarte Piet, stiekem ook erg goed in inbreken. ”
“Hahaha, dat zou je denken he? Nou ja bij deze mijn kind, het is niet fatsoenlijk om dergelijke dingen hardop te zeggen. Het is erg belangrijk om te leren hoe je iemand beledigd zonder hem of haar te kwetsen. Gelukkig is dat niet zo moeilijk en nog gelukkiger is het dat juist dé Humor zich daar goed voor leent. Hetzelfde gevoel voor humor hebben betekent namelijk dan men dezelfde sociologische hiërarchie omarmt en het veilige van humor is dat men zich altijd kan verschuilen achter het smoesje, het was maar een grapje. Humor is sterk sociologisch bepaald, daarom hebben vrouwen, buitenlanders, kinderen er allemaal geen gevoel voor. Want daarvoor moet je heel snel en out of your comfortzone kunnen denken en dat kunnen juist die kleinzielige geestjes niet. Dus als zij niet meelachen om een grap dan is dat niet omdat ze de grap niet leuk vinden, dat oordeel kunnen ze niet eens vellen. Ze begrijpen het gewoon niet, heel veel meer dan een beetje schaapachtig meeblèren en onzeker om zich heen kijken kunnen ze niet. En dan vinden ze het raar dat ze worden uitgelachen… Enfin, niemand durft die associatie hardop te maken want dat is racistisch. Maar men maakt hem onbewust wel! Per slot van rekening, kijkt iedereen naar dezelfde media zoals misdaadseries of politieverslagen. En juist hier zie je bijna overal dezelfde symbolische orde. Zoals dat in religies en eigenlijk in ons gehele taalpakket het geval is. Het zwarte, is slecht, vies, onrein, onbetrouwbaar… Dus is het tegenovergestelde natuurlijk goed. Alleen volgens de Afhankelijkheidstheorie is de analoge tegenstelling van een zwart oppervlak niet wit maar de “onbepaalde kleur” van een spiegel(!) Terwijl de digitale tegenstelling transparant is, maar daarover in het bericht “Reflectie is een gebeurtenis” meer. Want welke kleur iets ook heeft zolang het niet transparant is, maar zich door een oppervlak / masker aan het oog onttrekt is het per definitie niet oprecht! Wat wordt bevestigd met de smoes, men moet zich wel schminken anders “doorzien” de kinderen ons. "
Bezoek mijn blog voor meer: https://deafhankelijkheidstheorie.nl/een-sinterklaasverhaal-over-de-schepping-van-vooroordelen/
331 keer bekeken
