| Griet Op de Beeck
Lees beschrijving
Ik liet mijn manuscript al door twee personen lezen (niet willekeurig uitgekozen hoor, beiden zijn doorwinterde lezeressen en hebben een hoog EQ, naar mijn mening).
In beide gevallen constateer ik dat mijn nieuw werk (evenals mijn eerste boek) een te laag "Griet Op de Beeck"-gehalte bevat. Daarmee bedoelen ze dat Griet heel sterk kan beschrijven (de lezers bij de lurven pakken): interieurs, decors, kleding. En ze kan de protagonist(e) heel goed in herkenbare situaties plaatsen. Hoe hij/zij erin terecht komt, hoe anderen reageren. Het enige wat ze bewust een beetje open laat, is het denkproces van de protagonist. Dat laat ze over aan de lezer. Want de lezer wilt ook invullen. Het mag niet allemaal kant-en-klaar voorgekauwd aangebracht worden.
Door net dàt stukje mysterie open te laten, wordt het leesproces voor de lezer als aangenaam ervaren. Hij/zij mag daarover nadenken.
Mijn twee boeken beschrijven nu net heel uitgebreid het denkproces van de protagonist. En dit laat ik zo, want ik vind het docu-gehalte in deze beide romans te belangrijk. Maar ik denk nu al aan een derde boek (een sequel op het tweede boek), waarin ik zal proberen die andere schrijfstijl op te gaan. Een beetje als: "Heb je de vorige boeken goed gelezen? Hier heb je de toets, maar in romanvorm. De opdracht is: vul in." Doet me denken aan een quote in mijn manuscript. "Op school krijg je eerst de les en dan de toets. In het leven is het andersom. Daar krijg je eerst de toets, daarna volgt de les."
Het is zo belangrijk... In de huid kruipen van de lezer. De lezer wil geen betweter lezen. Maar wel een open situatie voorgeschoteld krijgen, uiterst herkenbaar, en ruimte krijgen om zelf het nodige denkwerk in te vullen.
Wat een boeiende wereld - die schrijverswereld. :)
Ik wilde het hier even kwijt, omdat dit een verrijkende ervaring voor me is. |
| Fictie of non-fictie?
Lees beschrijving
De twee grote categorieën in boeken zijn fictie (romans) en non-fictie (documentaire), lijkt me.
Zit ik me nu ineens te bedenken, er is ook proza en poëzie. Maar die twee horen beiden wel tot fictie, niet?
Laat in dit topic gerust maar weten hoe het eventueel nog kan ingedeeld worden.
En vooral, in welke categorie denk je je best thuis te voelen, als schrijver?
Ikzelf schreef twee boeken die weliswaar fictie zijn, maar ik probeer er een stevige onderliggende boodschap in te verwerken (in mijn tweede boek is dit het spiritueel denken/leven).
Wellicht is die informatie over onszelf best wel nuttig als we in de toekomst elkaar tips of raad willen meegeven.
O ja, mijn echte naam (achter komtgoed) is Koen. Dit had ik wellicht nog nergens aangeduid. Komt in ieder geval iets vertrouwelijker over. |
| Treffende titels
Lees beschrijving
In dit topic probeer ik iedereen uit te nodigen om te reageren op dit onderwerp. Ooit vertelde Matthias Lannoo (van uitgeverij Lannoo) dat hij een manuscript binnenkreeg van iemand die de wereld rondtrok, van gevangenis naar gevangenis, op zoek naar het leven achter de tralies. Toen hij de titel van het manuscript las ("Hotel Prison") zei hij: "Dit boek geven we uit. Los van hoe het (voorlopig) geschreven is. De titel alleen vind ik fantastisch."
Ik hoorde het hem enkele jaren geleden op de radio zeggen.
Vandaar, wie kent nog pakkende titels? Het kan ons misschien tot inspiratie leiden.
Onlangs, op het jaarlijkse schrijversfeest van mijn uitgeverij zag ik op de boekentafel het boek liggen met de volgende titel: "Bij jezelf op de koffie". Meteen geneigd om de achterflap te lezen. De schrijver die naast me stond aan te schuiven, vertelde me: "prachtige titel hè?"
Laat maar weten, of je ook ooit prachtige titels aantrof...
Nogmaals, het kan een inspiratiebron zijn voor onszelf. |
| Hoe groeit een verhaal bij jou?
Lees beschrijving
Hallo, ik vertel even hoe het verhaal, en uiteindelijk het manuscript bij mij vorm kreeg.
In 2014 schreef ik een eerste boek. Het was een soort uitdaging tegenover mezelf: ik ontdekte in mezelf al langer twee kenmerken. Enerzijds hield ik van filosofisch mijmeren, anderzijds wist ik al langer dat ik een relatief vlotte pen had.
Dacht ik ineens: laat ik die twee dan eens combineren, en de uitdaging aangaan om een boek te schrijven.
En vanaf die dag was ik vertrokken. Ik heb een zelfstandige job (zzp), waarbij ik onderhoud uitvoer van indoor planten op kantoren en bedrijven. Doordat ik dit al twintig jaar doe, is die job (die ik heel graag doe) een beetje “automatische piloot” geworden. Gieten, bemesten, topjes bijknippen, etc: het loopt tegenwoordig zo sterk als een automatisme, dat ik, terwijl ik dit werk opknap, met mijn gedachtewereld op een totaal andere plek kan zijn.
Dus, gewoon, tijdens het uitvoeren van mijn job, gaf ik het verhaal vorm. Telkens ik vond dat ik een briljante ingeving had, noteerde ik dit. Dit duurde zo ongeveer een jaar. Telkens opnieuw noteerde ik alle ideeën, gebeurtenissen in het verhaal, mooie zinnen, in een uitgebreid Word-document.
Daarna begon het voluit schrijven. Indelen in hoofdstukken. En tenslotte, een onwaarschijnlijk aantal keer herlezen en corrigeren. In die periode kwamen nog steeds (maar al minder vaak) bijkomende ingevingen binnen (tijdens het uitvoeren van mijn job), waardoor alles steeds maar verfijnder werd.
Eenmaal ik het volledige verhaal kon uitlezen zonder ook maar één enkele verbetering nog aan te brengen, wist ik dat mijn manuscript af was. En de rest van het verhaal ken je – staat beschreven in “Even voorstellen”.
Dus, het is zeker belangrijk om toch wel dat tikkeltje perfectionist te zijn (schrijven is herkauwen). Verder is het zeker een plus als je tijd kunt maken om aan je verhaal te denken (misschien wel tijdens het uitvoeren van je job). Tijdens het uitvoeren van mijn job stond ik “in de wereld”, wat als het ware een inspiratiebron was. Het zou anders (wellicht minder goed) gelopen zijn, als ik mij al die tijd gewoon achter een schrijftafel had neergezet, en had gezegd : “laat maar komen, die inspiratie”.
Inspiratie, creatief denken – ja het zijn zeker ook vereisten om een goed boek neer te zetten.
Ben je niet de allerbeste uitblinker in taal, dan is dit geen probleem. De uitgeefster zal daar niets ergs aan vinden, want nadat jullie beiden tevreden zijn over het eindresultaat, gaat het script naar een correctrice, iemand die uitblinkt in taal. Onwaarschijnlijk wat daar dan nog allemaal als verbetering uitkomt (persoonlijk dacht ik dat ik relatief goed alle taalfouten meester was… Niet dus!)
Aan mijn tweede boek ben ik pas in maart 2017 begonnen. Ik had geen writer’s block hoor, het voelde gewoon een drietal jaar niet nodig aan. Zat toen trouwens ook met echtscheiding en andere perikelen. Ook toen ik vertrouwd werd met spiritueel denken (vooral beïnvloed door Jan Geurtz), kwam nog niet meteen in me op om aan een nieuw boek te beginnen. En ineens was er die ingeving weer: “met de ‘bagage’ die ik momenteel aan spiritualiteit heb, wil ik een tweede boek schrijven.”
Komt de verhaalopbouw in een razendsnel tempo mijn werkzaamheden weer vergezellen, en opnieuw merk ik heel veel herkenningspunten van wat zich vier jaar geleden afspeelde.
Mijn manuscript is inmiddels voor 95% af, en ik mik nog op het uitgeven van het boek in de eerste jaarhelft. Wellicht wacht ik daarna niet opnieuw drie jaar, want de microbe lijkt me nu toch echt wel overmeesterd te hebben.
Al bij al: ik vind het een fijne vorm van creëren, van geluk beleven. Ik ben best benieuwd naar andere verhalen van clubleden. En waar we elkaar kunnen helpen, dan doen we dit, niet?
Mooi toch, als we spiritualiteit op deze manier wat meer kenbaarheid kunnen geven?
|
| Even voorstellen...
Lees beschrijving
Hallo, misschien toch even kort mezelf schetsen.
Mijn echte voornaam is Koen, ik ben een Belg (West-Vlaanderen), 51 jaar. Vier jaar geleden daagde ik mezelf uit: laat ik eens proberen een boek te schrijven. Ik was nogal filosofisch ingesteld, wist dat ik een vlotte pen had en wilde die twee combineren. Na een lange en (voor mezelf) boeiende periode en na vele herlezingen, was er dan die uiterst lange tekst op Word, waar ik me goed bij voelde. Het is die tekst die een ‘manuscript’ genoemd wordt.
Ik stuurde het manuscript door naar 15 verschillende uitgevers. Ongeveer de helft hiervan heeft nooit geantwoord. De andere helft bracht me (meestal na ongeveer zes weken) op de hoogte van wat ze ervan vonden. Bij velen was dit droogweg de mededeling “past niet in ons fonds”. Een tweetal uitgevers wisten wel wat uitgebreider te antwoorden. Vaak zelfs relatief lovend, om dan uiteindelijk te eindigen met de mededeling dat het geen samenwerking zou worden.
Gelukkig, één enkele uitgever bracht me de positieve boodschap. Uitgerekend (geografisch) de verst verwijderde uitgeverij (Leeuwarden, Friesland). Maar dit kon me niet deren, uiteraard. Heerlijk, te vernemen dat het best voor publicatie geschikt was, mits de nodige aanpassingen. In dit geval ging het over het vertelperspectief en een te uitgebreide beschrijving in de eerste hoofdstukken. Via mail hielden we dan verder contact en uiteraard deed ik er alles aan om te eindigen op dezelfde lijn als de wat uitgeverij wenste.
Het verloop van de dagreis naar Friesland om het contract te tekenen, staat nog van begin tot eind op mijn netvlies gebrand. Wat een heerlijke herinnering – het werd een ontzettend gemoedelijke babbel met de uitgeefster (best zelf ook spiritueel ingesteld) van maar liefst drie uur.
Het boek werd niet bepaald een groot verkoopsucces (momenteel staat de teller op 220 à 230 exemplaren), maar doordat de uitgeverij niet met offset print werkt (en wel met digitale print), was een grote oplage niet echt vereist. Dit is nu net de verdienste van dit soort uitgeverijen: veel (potentiële) kwaliteitsvolle schrijvers kunnen op die manier toch makkelijk hun werk op de markt brengen. Wat niet wegneemt dat de uitgeverij relatief streng omspringt met de manuscripten: enkel kwaliteit zal uitgegeven worden (en terecht). Ik moet er wel bij vermelden dat, omwille van de eenmalige kost voor deze vorm van printen, een bijdrage van de schrijver gevraagd wordt. Daarmee wordt je boek dan ook wel via alle mogelijke kanalen kenbaar gemaakt. Het boek krijgt een officiële ISBN-code. En als ik mijn naam intik op bol.com, bijvoorbeeld, zie ik meteen het boek gepresenteerd. Best leuk. En dan nu het bedrag dat je er dan wel voor moet neertellen: 1.500 euro. Neemt niet weg dat je jouw kant-en-klare manuscript altijd eerst even probeert aan te prijzen aan de andere (grotere) uitgeverijen. Zeker het proberen waard! En weet dat er nadien nog steeds plan B bestaat.
Pas twee jaar en een scheiding later ben ik echt met spiritualiteit vertrouwd geraakt. Vooral de Nederlandse schrijver Jan Geurtz heeft me ‘gevormd’.
En ongeveer een jaar geleden besloot ik om aan een tweede boek te werken. Het werd opnieuw een roman met een onderliggende boodschap. Een totaal ander verhaal maar de onderliggende boodschap is voor mij als het ware een vervolg op de onderliggende boodschap van het eerste boek. Dit tweede boek is nu zo goed als af en hoogst waarschijnlijk kies ik opnieuw de weg naar Leeuwarden. Tijdens het afgelopen schrijversfeest heb ik de uitgeefster al op de hoogte gebracht en wat tips van de sluier gelicht. Ze reageerde erg enthousiast.
Zo, een lang verhaal om het een en ander een beetje toe te lichten.
Reacties uiteraard welkom. Ik kijk ernaar uit. Spirituele mensen zijn constructieve mensen. Komt goed!
|