Spirituele dating community Netsamen

Egotraining versus self enquiry?

In de afgelopen jaren ben ik met een tantraschool en een 12 stappen programma veel aan de gang geweest met het ontmantelen van mijn ego. Mijn ego maakte zichzelf klein uit angst niet goed genoeg te zijn, stelde zich op als slachtoffer om zelf geen verantwoording te hoeven nemen en was bezig met het pleasen van anderen om waardering te krijgen. Allemaal dingen waar ik zelf altijd zo allergisch voor was! Ik heb vele tools gekregen om hiermee aan de slag te gaan, met name door uit die comfortzone van geconditioneerde reacties te stappen. Hierdoor is m'n leven praktisch op alle vlakken enorm veranderd.

Nu ik me in non dualiteit ben gaan verdiepen, leer ik me niet meer met m'n ego te identificeren. In plaats van m'n gedachten inhoudelijk serieus te nemen (dat kan bv ook door ze te toetsen op waarheid met de 4 vragen van Byron Katie), richt ik me op wie de 'ik' is die die gedachten heeft. Het voert bijna altijd terug op een van m'n ego strategieën zoals ik hierboven noemde. En dan blijkt dat dat dus eigenlijk dingen zijn die alleen maar als verhalen in m'n hoofd bestaan. Dat geeft enorm veel vrijheid.

Wat ik me nu afvraag, is het volgende: is het beter om m'n ego te temmen (en dus de gedachten aan te gaan) of om zo weinig mogelijk aandacht aan m'n gedachten te geven? Zou ik het laatste überhaupt hebben kunnen doen als ik niet eerst het eerste had gedaan? Zou het uiteindelijke effect hetzelfde zijn?

Een voorbeeld: ik heb de gedachte dat ik niet goed genoeg ben. Met ego training ga ik me richten op welke angst er achter die gedachte zit (bv eenzaamheid, waardeloosheid) en een oefening zou kunnen zijn om zelf initiatief te nemen in plaats van af te wachten. Met self enquiry vraag ik wie de ik is die zich niet goed genoeg voelt (dat is dan bv ook degene die bang is voor eenzaamheid en waardeloosheid), wie degene is die daar bang voor is (dat is dan m'n ego), wie dan m'n ego is (dat is iemand die denkt dat ze zus of zo moet zijn en dus niet echt bestaat) en zo verdwijnt de gedachte. In beide gevallen zal m'n gedrag anders zijn: in het eerste bewust (gericht op de gedachte), in het laatste vanzelf (omdat de gedachte er niet meer is).

Ik ben benieuwd of hier iemand is die ook met deze dingen bezig is? liefs, Kaia